’s Ochtends doorloop ik een bepaald ritueel om mijn innerlijke motor op gang te brengen en deze op volle kracht te laten draaien. Een cappuccino met een laag opgeschuimde melk die aandoet als slagroom is het recept daartoe. En dan graag voor negen uur. Even een moment van intens genieten. Diep in- en uitademen, mijn gedachten even weg. Fijn die diesel die mijn motor laat ronken.
Nu de zomervakantie voor de deur staat, komt een lichte gespannenheid in me op met de vraag op welke manier ik mijn ritueel op het vakantieadres ga voortzetten. Of mijn lijf wel de juiste diesel krijgt!
Keuzestress wáár ik de diesel ga tanken is er gelukkig niet helemaal. De gebondenheid aan de winkel zorgt dat ik, helaas, geen 1.000 kilometer zal rijden om aan een fantastisch mooi strand te liggen, zoals de vele vakantiefolders en verhalen mij laten geloven. Door de onrust en hectiek die de winkel met zich meebrengt, krijg ik dat op het moment niet gemanaged. Ook al is het verlangen er heel erg om door karakteristieke straatjes te slenteren en, zeg, Italiaanse sferen te proeven. De rust van Vlieland ga ik dit jaar weer opzoeken. Hier word ik gedwongen niets te doen. Hoef ik niet te kiezen uit 22 terrasjes en zes pagina’s restaurants op Tripadvisor. Kan ik dicht bij huis eveneens genieten van een fantastisch mooi strand met een tropisch briesje….. voor niet-intimi: wél met Ibiza-prijzen!
Toen ik de eerste keer met mijn gevolg neerstreek in de accommodatie op Vlieland was het zaak het dorpje meteen te verkennen. Het blijft een genoegen om met de familie de karakteristieke straatjes of het gezellige plein op het eiland te ontdekken. Te zien waar de lokale bevolking de dag aan zich voorbij laat gaan. Niet geheel uit eigen belang natuurlijk om te weten waar ik moet zijn voor mijn taste-a-like cappuccino. Als vanzelf word ik tijdens zo’n wandeling aangetrokken door uithangbordjes of raamdecoraties met termen variërend van koffiebar tot patisserie.
Bij vakgenoten kom ik namelijk graag over de vloer en is op vakantie een ongeschreven ‘must-do’ regel. Nieuwsgierig ben ik welke delicatessen de regio zo bijzonder maken. Zijn het lokale cranberrykoekjes, het Juthout van krentenbrood of de plaatselijke variant op het suikerbrood. Een dergelijk onderzoek is niet alleen een goede reden om inspiratie op te doen voor mijn eigen zaak, en mijn suikerspiegel, eveneens om te vrijwaarden dat ’s morgens, óók op vakantie, mijn motor niets tekortkomt.
Na veel wikken en wegen, met elkaar onderhandelen wie wat neemt en wie met wie een stukje van zijn zoet deelt, zitten we uurtje na aankomst aan een tafeltje op het terras voor de plaatselijke patisserie. Ieder met zijn of haar specialiteit naar wens. Voor mij breekt het moment van de waarheid aan. De uitbater serveert met elan mijn cappuccino. Mijn gretigheid in toom houdend, neem ik al lepelend door het dikke schuim een eerste nip van de cappuccino… het hartje gaat eraan… Structuur van het schuim oogt goed, dikte van de schuimlaag idem. Met mijn tong proef ik indachtig en zoek naar de parallellen met de ‘thuis’-cappuccino. Na een paar tellen is het moment er… voel ik me meteen geheel ontspannen, laat mijn werk los en is mijn vakantie begonnen! Pfff heerlijk, hier op Vlieland voel ik mij thuis….
Tot na de vakantie.
Saranne
