In het kader van meters maken wil ik niet alleen als ondernemer groeien, ik heb mezelf aan het begin van het jaar ook persoonlijke groeidoelen gesteld. Voor mijzelf heb ik voor 2019 het doel gesteld om oude angsten en gedachtes op te ruimen. Angstige gedachten over vliegen bijvoorbeeld hielden me al jaren aan de grond.

Om de daad bij het woord te voegen heb ik in januari het lef gehad om een reisbureau binnen te stappen en zowaar twee vliegtickets te kopen. Samen met Anne Sophie ging ik letterlijk meters maken. Waar ik vorig jaar met een uitstapje naar Parijs mezelf had overtroffen, overtuigd als ik was dat Maastricht al ver genoeg is, ging ik deze zomer maar liefst 1.500 kilometer, vanaf mijn voordeur, afleggen. Enkele reis!

De dame van het reisbureau haalde alles uit de kast om mijn vlieg- en ontheemdingsangst te temperen. Denk dat mijn waterige ogen aandoenlijk overkwamen. Gezeten aan haar bureau stond het huilen me nader dan de aanstaande vakantievreugde.
Op 16 juli was het uur van de waarheid. Vanaf het instapklare Eindhoven begon de wereldreiziger voor dummy’s haar reis, lees de onderneming. Na slechts een uur wachttijd stap ik in het vliegtuig, waar de plek met de meeste zuurstof aan boord, voor mij bij de boeking al is gereserveerd! Twee hele uren vervolgens, moet ik me kranig en zelfverzekerd houden voor mijn dochter. Gelukkig was zij haar buikpijn aan het verdringen met een tekenfilm.

Aan mijn andere zijde nam een zelfverzekerde dame plaats. In mijn nervositeit begon ik meteen tegen haar te ratelen: “Je hebt geluk dit is mijn eerste vlucht sinds 10 jaar en vliegen is niet mijn hobby!” De dame, in gezelschap van 33 vrijgezellen, ook met bestemming Ibiza, nam het stokje van me over en heeft me twee uur lang geboeid met haar verhaal. Ik hoefde alleen maar intensief te luisteren. Ze was net als ik zelfstandig ondernemer en door de zenuwen heen kon ik zelfs lachen om haar grappige anekdotes en haar levensverhalen. Ik ben haar zo dankbaar dat ze me door die heenreis heeft heen geloodst! Vanaf nu geloof ik dus heilig in het lot!

Om voor mezelf te vieren dat ik die eerste mijlpaal zou hebben geslecht staat er bij aankomst zo’n schattige Fiat 500 klaar. Eerlijk gezegd keek ik bij aankomst alweer uit naar het moment dat ik na acht dagen vakantie weer met beide voeten op Brabantse bodem zou staan. Die vakantie voelde tot op dat moment nog als een must.

Met het dak open en een Ibiziaans muziekje op de achtergrond wilde ik mijn vreugde, om weer op aarde te zijn, vieren door eens goed op het gaspedaal te trappen. Heel wat opgekropte adrenaline moest even de knalpijp uit.
De race naar onze accommodatie werd echter beteugeld door de vele verkeersborden die me adviseerden om de haarspeldbochten slechts met 30 km/u te nemen in plaats van de door mij ingezette 80 km/u.

Binnen een uurtje na de vlucht lagen Soof en ik, in een oase van rust, al in de vakantiemodus. Heerlijk ontspannen aan het zwembad. De spanning van de vlucht was ik vergeten en we deden alsof het ‘piece of cake’ was geweest. Voor ons lag een open programma. Om het optimale uit onze vakantie te halen had ik AirPods en een iPad aangeschaft en 2,5 kg leesvoer meegenomen. Daarmee werden de dagen aan het zwembad gevuld, afgewisseld met ritjes voor een diner of lunch aan een prachtig baai, een alcoholvrije cocktail of een bezoek aan een markt. Aan de grond ben ik niet bang om veel kilometers te maken ;).

Geluk bij een ongeluk was de duik die mijn telefoon maakte in het sopje voor mijn bikini. Drie dagen moest mijn telefoon bijkomen van de Biotex en was ik tot grote vreugde onbereikbaar.

Na acht dagen genieten van zon, elkaar en een boek, stond ik voor de volgende opgave: de terugvlucht! Mijn nieuwe vriendin van de heenreis was in geen velden of wegen te bekennen…. Wederom front row! (Ter kennisgeving: een stoel nabij de nooduitgang is immers voorbehouden aan niet potentieel panikerende passagiers!) De dienstdoende stewardess wist van mijn vliegangst. Haar tweehonderd duimpjes omhoog tijdens de vlucht, bleken net zo kalmerend als mijn nieuwe vriendin.

Uiteraard was de landing zacht en voelde de Brabantse bodem zeer vertrouwd. De reis was fantastisch. Natuurlijk zenuwachtig voor niets. Meer blij dat ik deze meters, letterlijk en figuurlijk, kan afvinken van mijn groeidoelen. Of ik volgend jaar weer ga vliegen, weet ik niet. Denk dat er vast iets op de lijst staat waaraan ik voorrang wil geven om te blijven bruisen.

Lekker nazomeren!
Groet
Saranne