Sinds het aanbod van dameskleding in het centrum van Oisterwijk aangenaam is toegenomen maak ik graag een ommetje om naar de winkel te gaan. Telkens als ik voorbij de winkels loop, ga ik langzamer lopen om te zien welke modetrend ook dít seizoen weer aan me voorbij gaat. De enige luxe die ik me dit jaar heb toegezegd is een wekelijks bezoek aan de kapper. ‘Als je haar maar goed zit’. Je ogen zeggen zoveel meer dan de kleding die je draagt…. Is de pleister op de wonde!

Onverwacht ontving ik een uitnodiging voor een leuk feestje. Iets wat nerveus werd ik natuurlijk wel bij de gedachte welke outfit ik daarnaartoe ga dragen. Een kast vol met ‘leuk voor de winkel’ heb ik immers.
De laatste maanden stond ik tijdens mijn dagelijkse wandeling naar de winkel geregeld voor één etalage geplakt. Het meest waanzinnige jurkje met fel rood vest deed me kwijlen tegen het raam. Ik wil zo graag zoiets aan kunnen trekken. Zonder gêne, vol trots alsof ik het dito, meest perfecte, lijf voor de outfit heb. Toen de uitnodiging op de deurmat viel dacht ik uiteraard meteen aan de outfit in de winkel met de bekwijlde etalage.

Met het onbezonnen idee ‘wie niet waagt die niet wint’, trok ik in een split second, tussen de gebakjes door, er even tussenuit. Met een knoop in mijn maag stapte ik de winkel binnen. Kon alleen maar denken in decepties. Vest niet meer in mijn maat, jurk niet op mijn engelachtige lijf gesneden, kleur te flets voor mijn winterbenen … Het was makkelijk gissen. Mijn ego zou op de proef worden gesteld. Dan moest dat maar zo zijn.

Saranne - blog | 2018 december 'Buiten mijn boekje'

Binnengelopen liep ik echter in de armen van twee modebewuste dames. In no time stond ik in de paskamer en paste ik de ene broek na de andere jurk, daarna weer een rok met een jasje en een blouse. Telkens als ik in de passpiegel de nieuwe ‘look’ bekeek moest ik bewust naar mijn evenbeeld kijken. Zelfs met dat ‘bijna perfecte‘ lijf van me kon ook ik er hip en vrouwelijk uitzien.

In een hypergelukkige roes verliet ik na anderhalf uur de winkel met in mijn handen drie tassen en 200% overtuigd van mijn aanwinsten. Het voelde zo onwijs lekker terwijl ik eigenlijk iets had gedaan dat niet bij mijn portemonnee past. Zag het als beloning van het harde werken. Alhoewel schuldgevoel en twijfel gemakkelijk om de hoek komen kijken. Belangrijkste, ik voelde me er goed bij. Eindelijk had ik laarzen tot aan mijn knieën en netkousen voor de vrouwelijke flair.

De euforie was echter van korte duur. Ze duurde totdat ik thuiskwam. Op een roze wolk, gekleed in mijn nieuwe tule rok met getailleerd jasje, showde ik de nieuwe ‘ik’. Het daarop volgende commentaar van mijn huisgenoten was niet mis. Ik kletterde van de wolk na de opmerking van dochterlief die vond dat het nog erger uitzag dan in het programma ‘Hotter than my daughter’. Ed reikte geen ladder aan om terug te keren op de roze wolk. Ontstemd en boos na dit commentaar en de houding, op zijn zachts uitgedrukt, stonden de nieuwe kleren, twee dagen lang, verlaten op de gang van de overloop.

‘Heb ik dat dan niet gezien in de winkel?’, schoot het in een flits door me heen. Dat kon niet, het is echt heel mooi wat ik heb aangeschaft. Daarvoor ben ik te kritisch naar mezelf toe. Als ik langs de onuitgepakte tassen liep bleef ik gelukkig nog steeds heel blij met de outfit. Het gezelschap thuis kan me waarschijnlijk niet in een andere context plaatsen.

Het moment van het feest naderde en de angst om de nieuwe outfit thuis aan te doen was niet minder geworden. De stoute ‘laarzen’ gingen aan en de outfit voor het feest opnieuw aangetrokken. Opgedirkt en met knikkende knieën liep ik de keuken in. Lichtelijk in de verdedigende houding om de volgende aanval te ontvangen. Met een sprankeling in zijn ogen zei Ed fluisterend bij mijn binnenkomst: ‘Je moet niet te mooi worden anders raak ik je kwijt!’ Mijn dochter vond me zelfs ineens ‘hip’ eruit zien. De verbijstering was alom. Kennelijk is het voor sommigen even wennen om iemand in een andere context te zien. Heb hier wel een paar dagen last van gehad.

Waarschijnlijk moet je op een roze wolk je nieuwe outfit niet showen na een dag arbeid waarbij de mascara op je wallen zit en onder je nieuwe look een paar sokken draagt. Netkousen met knielaarzen geven net die twinkel in mijn ogen die anderen wel overtuigd van de nieuwe look …

Resultaat van mijn eigen/volharde overtuiging: drie dagen later heb ik de tule rok ook in de groene versie gekocht….